Manisa siyasetinden bir İsmail Bilen geçti. Sessiz, sakin ama derin izler bırakarak…
Üç tam dönem milletvekilliği yaptı. Ancak Manisa kamuoyu onu çok yakından tanımazdı. Çünkü o, vitrinde olmaktan çok görevinin hakkını vermeye odaklı bir insandı. Görev bilinci yüksek, hukuk temelli düşünen ve hizmet anlayışını her şeyin önüne koyan bir devlet adamıydı.
Herkesle mütevazı, ölçülü bir ilişkisi vardı. Ne yürüyüşünü ne de tavrını hiçbir zaman değiştirdi. Ayrımcılığın her türüne karşı durdu. Doğulu bir ailenin çocuğuydu ve özellikle doğulu vatandaşlarla kurduğu diyalogda, bu topraklarda binlerce yıldır birlikte yaşamanın ne kadar değerli olduğunu hissettiren, kardeşlik vurgusu yapan bir gizli kahramandı.
İsmail Bilen’in arkasında en ufak bir leke bulunmaz. Bireysel taleplere kapalı, ancak toplumsal faydaya yönelik her türlü çabanın içinde yer alırdı. En yakın akrabasının isteğini geri çevirdiğini bilirim. Kulaklarımla duymuştum bir gün, “Herkes ne oluyorsa, sen de öyle olmalısın” diyenlere verdiği net cevabı…
Siyasette adı çok anılmadı çünkü hiçbir spekülatif yönlendirmenin parçası olmadı. Ama yeri sağlamdı. Bir yaz akşamı, Tevfik Lav Tesisleri’nde oturuyorduk. Telefon geldi. Ağabeyinin kalp krizi sonucu hayatını kaybettiği haberiydi. O an gözyaşlarına boğulmuştu. Yanındaydım. “İrsi mi?” diye sorduğumda, “Evet” demişti. Ailede kalp rahatsızlığı olduğunu söylemişti. Kendisi de dikkatli olması gerektiğini biliyordu. Ne yazık ki kaçınılmaz olan gerçekleşti. O da bir kalp krizi sonucu aramızdan ayrıldı.
Şimdi İsmail Bilen’i minnetle ve şükranla anıyorum. Allah’tan rahmet diliyorum. Tüm yakınlarının ve Manisa’mızın başı sağ olsun.