Bu ülkenin yönetiminde yıllardır hak etmediği halde bulunan, hiçbir emek sarf etmeden “tüysüz yetimin hakkını” kendi sofralarına taşıyan insanlar her yeri sardı. Birikimi, deneyimi olmayan; tek becerisi birilerine yaranmak olan, makamlarını sadece akraba doldurmak için kullananların sayısı azalmıyor. Hak gasp ederek, torpille, liyakatsizce yükselerek hem devleti hem toplumu tüketiyorlar. Haramla beslenmeyi yaşam biçimi hâline getiren bu yapı, üstelik kendi partilerine bile sadık değil; çıkarları neredeyse oraya gülücük dağıtacak kadar da ilkesizler.
ERDEM YOKSUNLUĞU
Elbette insanlar fikir değiştirebilir; memnun olmadığı partiden istifa eder, başka bir partiye geçer. Bu doğal. Ama hem üyesi olduğu partide belirleyici olup hem de “göz kırptığı” diğer partilere selam çakanlara ne demeli? Bunun adı açıkça erdem yoksunluğudur. Ülkemizde bu tip kişiliklerin bu kadar çoğalması ise ayrı bir trajedi.
SİYASET KARMAŞASI
Siyasetin bu karmaşa hâlinden çıkması için sistemin kökten değişmesi gerekiyor. İdeolojilerin bile birbirine karıştığı, kimsenin nerede durduğunun belli olmadığı bir ortamdayız. Bu çürümüş düzen, ancak 12 Eylül 1982 Anayasası’nın, Siyasi Partiler Kanunu’nun ve Seçim Kanunlarının tam demokratik bir anlayışla yeniden düzenlenmesiyle düzelebilir. Bunu herkes biliyor; ama sistemi kullananlar sistemin değişmesini istemediği için kimse kıpırdamıyor.
En ilginci de bu duruma toplumdan ciddi bir tepki gelmemesi. Sanki yıllardır süren adaletsizliklere karşı bağışıklık kazandık…
İnsanın aklına ister istemez şu soru geliyor: Haksızlığa alışmak da bir çeşit teslimiyet midir?